دوستان سلام. امیدوارم هرجا هستید خوب و سرحال باشید. در بخش سوم آموزش c++ در مورد نوشتن اطلاعات بر روی کنسول صحبت شد. این قسمت از آموزش در مورد متغیرها و انواع داده در c++ هست. با ما همراه شوید.?
انواع داده در ++C
تعریف متغیر: متغیر قسمتی از حافظه RAM است که مقداری را در خود ذخیره می کند. متغیرها انواع مختلفی دارند که در جدول زیر مشاهده میکنید.
فرم کلی تعریف یک متغیر به صورت زیر است:
1 2 3 4 |
/* مقدار اولیه = نام متغیر نوع متغیر */ |
اولین نوع داده ای که بیشترین کاربرد را دارد، نوع داده ای int است که به مقدار 4 بایت از حافظه را اشغال می کند و فقط می توان اعداد صحیح را در آن ذخیره کرد. مثال:
1 2 3 4 5 6 7 8 |
#include <iostream> using namespace std; int main() { int a = 7; cout << "a is: " << a << endl; } |
که خروجی زیر را به ما می دهد:
1 2 |
a is: 7 |
در این مثال همزمان با تعریف متغیر به آن مقدار اولیه داده می شود. اما می توان اول متغیر را تعریف کرد و هرجا که احتیاج بود آن را مقدار داد.
1 2 3 4 5 6 7 8 9 |
int main() { int a; a = 7; cout << "a is: " << a << endl; a = 12; cout << "a is: " << a << endl; } |
با اجرا شدن کد فوق ابتدا رشته a is: 7 و سپس a is: 12 چاپ می شود. متغیرهای float و double تنها اعداد اعشاری می گیرند. تفاوت این دو نوع در دقت آن هاست و نوع double دقت بیشتری دارد. متغیر نوع char تنها برای ذخیره یک کاراکتر استفاده می شود. به مثال زیر دقت کنید.
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 |
int main() { int a; a = 7; cout << "a is: " << a << endl; float b; b = 5.36; cout << "b is: " << b << endl; double c; c = 96.84527; cout << "c is: " << c << endl; char d; d = 'H'; cout << "d is: " << d << endl; } |
1 2 3 4 5 |
a is: 7 b is: 5.36 c is: 96.84527 d is: H |
متغیر دیگری که در جدول موجود نیست bool نام دارد. بولین فقط دو حالت true یا false را ذخیره می کند و بیشتر در درون شرطها استفاده می شود.
1 2 3 4 5 6 |
int main() { bool s = true; cout << "s is: " << s << endl; } |
در کد بالا متغیری به نام s از نوع bool با مقدار اولیه true تعریف می شود. در نهایت هم رشته s is: true چاپ می شود.
عملگرهای محاسباتی
پنج نوع عملگر محاسباتی داریم : جمع(+) منها(-) ضرب(*) تقسیم(/) باقیمانده تقسیم(%)
با استفاده از عملگرهای فوق عملیات های پایه ریاضی را می توان بر روی متغیرها انجام داد.
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 |
int main() { int a = 12; float b = 1.5; float sum; sum = a + b; cout << "sum is: " << sum << endl; float sub; sub = a - b; cout << "sub is: " << sub << endl; float mul; mul = a * b; cout << "mul is: " << mul << endl; float div; div = a / b; cout << div is: " << div << endl; float left; left = a % b; cout << "left is: " << left << endl; } |
1 2 3 4 5 6 |
sum is: 13.5 sub is: 10.5 mul is: 18.0 div is: 8.0 left is: 0.0 |
عملگرهای ترکیبی
این عملگرها (=+ ، =- ، =* ، =/) برای ساده نویسی استفاده می شوند و دلیل دیگر استفاده از آن ها فضای کمتری هنگام محاسبه است. معادل این عملگرها بصورت زیر است:
1 2 3 4 5 6 7 8 9 |
int main() { int a = 12; a += 5; cout << "a is: " << a << endl; a -= 9; cout << "a is: " << a << endl; } |
در برنامه بالا ابتدا عدد 12 به عنوان مقدار اولیه به a داده می شود. سپس در خط ; a +=5 که معادل ;a = a + 5 است، 5 واحد به آن اضافه می شود و در نهایت 9 واحد از آن کم می شود. حاصل نهایی عدد 8 است.
با رزدینو در بخش بعدی آموزش ++C همراه باشید.